روز می

12 اسفند 1401

این دل که گاه مستی

در روز می پرستی

با عشق زنده باشد

پروانه سان بگردد

بر گرد جان بگردد

روح دمنده باشد

تا اوج آسمان ها

بیرون ز حد جان ها

جان پرنده باشد

لیکن چو هوشیار است

آن گه که عقل دار است

گرگی درنده باشد

خوش رنگ و خوش خط و خال

بر روی گنجی از مال

ماری خزنده باشد

بر سفره های رنگین

با حرص و آز دیرین

دامی چرنده باشد

ای مهربان تر از من

بر این دل و بر این تن

هر چند بنده باشد

از جام عشق و مستی

نوشان مرا به دستی

تا عشق زنده باشد