مقرون منت

مرا مقرون منت کردی ای دوست

تو از من رفع محنت کردی ای دوست

دلم را عشق دادی، سوز دادی

پذیرفتی، محبت کردی ای دوست

مگر من لایق کوی تو بودم

که این بیگانه دعوت کردی ای دوست؟

نمی دانم چه گویم با تو، گنگم!

که رحمانی و رحمت کردی ای دوست.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *