رحمت اهل کرم

ای کاش لحظه‌ای که تو را دیده‌ام، نبود
این غم اگر نبود، دگر هیچ غم نبود


با کوه درد دوری و هجران روی تو
فرقی میان تاری روز و شبم نبود


وقت وداع، چنان بیخودم ز خود
گویی امید رحمت اهل کرم نبود


“بگذار تا مقابل روی تو بگذریم”
هر چند بنده لایق آن محترم نبود

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *