بر سقف آسمان
بر سقف آسمان که نوشتن مجاز بود
آن شب به یادگار نوشتم نوشته ای
کای یار مهربان به تو امید بستهام
چون گرد راه، سر به قدوم فرشته ای
مستُر مرا ز پای به وقت حضور دوست
بگذار بار بگیرد نهالی که کشته ای
گفتم که خاک بلکه من از خاک کمترم
یا چون فرشته ای که از آن بر گذشته ای
