دسته: اشعار

صنما درد فراقت که به من می گفتیدردکی بود که من موقع وصلت دارم

آتش هجر به آتشدان عشقگرمی لبهای یار است، ای صنم

رفته در اوج و از آن بالاهاگوشه چشم به ما می انداختنقطه هیچک ما را می دیدبسکه جان بهر جوانان می باختآسمان تخت شهنشاهی اولیک بر فرش، متکا می ساخت

خواب از سر من پریدچشمان دلم دریددل در کف یار و منزین ها نفسم برید

تفتیده دلهای جهان، در یاد باران علیدستم به دامانت بیا، ای یار یاران علیدنیا شب است و بی سحر، بی نور و بی امید نورای نور مطلق، رخ نما، صبح بهاران علی

از چک چک اشکم ندا آید که دلبر دلبرادل در هوای کوی تو پر می زند، از در درااشک من مهجور بین، هر دم ز مژگان می چکدآ بر سر بالین من، بیماری ام...

مهربانا مهربانی هات کودلبری ها، خوش زبانی هات کورفته از یادت تمام وعده هاروزگار حکمرانی هات کو

گفت که ای من به تو نزدیکتراز رگ گردن به تو نزدیکترغصه فردا ز چه رو میخوریبند نیاز از در ما می بریحد خودت را نشناسی، قبولاز چه پریشانی و زار و ملول؟دست توسل...

آغوش دلم باز است، آن باز به پرواز استاز بام دلم پران، تا قله صدناز است مستم من و شیدایم، گمنامم و پیدایمچشمت قدحی می باد، ای نشئه ی فردایم سردم، چو تن مرده،...

من گرفتار و پریشان و تو وامانده و مستهر دو زندانی و زنجیر گرانی بر دستتا نمانده است به گل پای، بجنبیم کمیبا لگد پای  بکوبیم به زیرش تا هست