فیلم سینمایی

به خوبی روشن است، همه خواستی که نظام جمهوری اسلامی از خروجی بخش فیلم و سینما و فرهنگ و رسانه دارد، تقریباً در حوزه تولید و عرضه کالاهای فرهنگی و هنری استراتژیک خلاصه می شود. این یک اصل است که اساساً هر نظام و ساختاری، چه حکومتی، چه دولتی، چه عمومی، و چه خصوصی برای رسیدن به هدف مطلوب خود، نیاز به طراحی و تبیین استراتژی دارد؛ و ناگفته پیداست که اگر در آن مسیرحرکت نکند، حتماً به نتیجه مورد نظر نخواهد رسید.

مدیران و هنرمندان عرصه فیلم و سینما تاکنون از باب اینکه استراتژی دقیق و مشخصی نداشتیم و دچار تفاوت دیدگاه و عدم باور به این موضوع بودیم جرأت پرداختن به این مقولات را نداشتند. اما بی شک این استراتژی ما را به سمت وحدت رهنمون می کند. ما به عنوان یک کشور مسلمان قدرتمند که دیگر ادیان در سایه اش زندگی می کنند باید بفهمیم که پرداختن به مذاهب مختلف نه تنها بد نیست که بسیار هم با ارزش است.

این فیلم که پس از «منصور» دومین اثر با محوریت زندگی شهید منصور ستاری است، به افتخارات عملیات والفجر۸ می‌پردازد و با سرمایه نیروی پدافند ارتش جمهوری اسلامی ساخته شده است. فیلم در جشنواره با اقبال منتقدان روبه‌رو نشد و انتقاداتی به ضعف‌های ساختاری آن صورت گرفت. به فاصله کوتاهی از فجر، فیلم در نوروز ۱۴۰۲ روی آنتن تلویزیون رفت، اتفاقی که اکران سینمایی آن را با چالش مواجه می‌کرد؛ حالا پس از هفت ماه این فیلم از ۲۹ شهریور ماه به مدت یک هفته در گروه هنر و تجربه‌ اکران شده است. در ادامه با مهدی عظیمی میرآبادی یکی از تهیه‌کنندگان این پروژه درباره فرایند ساخت فیلم، دلایل نمایش آن در تلویزیون پیش از اکران سینمایی و ضرورت‌های تولید این اثر به گفت‌وگو پرداختیم که در ادامه می‌خوانید.

ای نجف، ای کربلا، ای سامرا، ای کاظمین
ای تمام عشق عالم جمع بر گرد حسین

اربعین میعادگاه عاشقان عالم است
عاشقان او، که زهرا و علی را نور عین

از درون قلب‌های خسته ی مستضعفان
رهروی در امتداد کعبه، از سوی خمین

ماه شب، خورشید روز و ماهتاب و آفتاب
شادمان از نور مشتاقان شمس العالمین

همچو رود و جویبار و آبشاران، سوی او
خلق از پیر و جوان و کودکان و والدین

ای بسا در این همه، هستند جمعی منتظر
یاوران ناب مهدی در نجات کعبتین

مهدی عظیمی میرآبادی تهیه کننده سینما و مدیرعامل سابق انجمن سینمای انقلاب و دفاع مقدس در پی برکناری مدیر سابق…

در آن عصر سیه، دیدم غریبی! نبردی جز ستم از کس نصیبی تبه کاران عالم، دست در دست ترا کشتند…

اینکه فکر کنیم عاشورا را تنها در قالب کارهای تاریخی می‌توان مدنظر قرار داد اشتباه محض است زیرا این معنا قادر است در تمام سطوح مورد توجه باشد.